Multipla skleroza (MS ), je hronicna inflamatorna
bolest centralnog nervnog sistema, (CNS), koja se klinicki definiše kao bolest
CNS diseminirana u vremenu i prostoru.
Ucestalost ove bolesti u našem širem
regionu je 15-30 slucajeva na 100 000 stanovnika. Može poceti u životnoj dobi od
5-55.god. ali je najcešca u trecoj ili cetvrtoj deceniji. Prije l5. god. javlja
se samo u 0,25% slucajeva.
Etiologija – Šta je uzrok pojavi multiple skleroze?
Mada do sada nauci nije poznat tacan uzrok pojave multiple skleroze, poslednja
istraživanja su dala dokaz da je multipla skleroza imunološki posredovana bolest
CNS. Danas postoji opšta saglasnost da su osnovni etiološki faktori ove bolesti:
genetska predispozicija, koja se manifestuje svojevrsnim nasledenim anomalijama
u funkcionisanju imunog sistema osoba u povecanom riziku od MS, i spoljašnji
faktor najvjerovatnije virus, koji zapocinje lanac imunopatoloških reakcija koje
dovode do propadanja opna pojedinim žarištima i nastajanja naslaga, kao krajnjeg
patoanatomskog supstrata.
– Kako leciti multiplu sklerozu ?
Steroidi – su vrlo važna grupa lijekova za lijecenje MS, primenjuju se u zadnjih 60-ak godina,
imajuci u vidu da je MS autoimuna bolest. Vrlo je važno znati da se steroidi
primjenjuju u kracim kurama, i to samo u slucajevima subjektivnog i objektivno
potvrdenog pogoršanja simptoma , a ni slucajno ih ne treba davati mesecima ili
godinama , i nikako u malim dozama,koje su nedovoljne terapijski. Drugi važan
faktor kod terapije kortikosteroidima, jesu odgovori na sljedeca pitanja : koji
lijek je najbolji, kojim putem ga davati i u kojoj dozi. Osnovne cinjenice koje
se moraju poštovati pri primjeni steroidne terapije MS su :
Indikacija za
primjenu ACTH i kortikosteroida je akutna egzacerbacija
Prije uvodenja leka
treba iskljuciti eventualne kontraindikacije i to: ulkusna bolest, diabetes
mellitus, arterijska hipertenzija, aktivna TBC, ranija psihoza, srcane smetnje –
za primjenu “pulsne terapije “
Primenjivati one lekove sa najjacim
antiinflamatornim dejstvom, bez mineralokortikoidnog efekta (dexametazon,
betametazon ).
Tok bolesti može biti jako razlicit, najcešce se manifestuje
kao remitentan i progresivan. Remitentan tok je oznacen vec ranije navedenom
konstatacijom da je bolest diseminovana u vremenu (spontane remisije –
poboljšanja i egzacerbacije – pogoršanja ) . Progresivni tok je cešci kod
bolesnika sa kasnijim pocetkom bolesti .
Pogoršanje (recidiv ILI “ šub” )
predstavlja pojavu novog ili grupe simptoma u bilo koje vreme posle prvog
napada bolesti.
Remisija je interval izmedu dva pogoršanja , traje od jednog
meseca do više decenija. “Taloženje simptoma” znaci da pose svakog
pogoršanja zaostaju sve vece sekvele, tako da je bolesnik sve više
invalidan. Nekada su moguce i kompletne remisije, bez
sekvela.
