Danas se veliki broj žena podvrgava različitim ispitivanjima u cilju dijagnostike i prevencije oboljenja koja utiču na reproduktivnu sposobnost žene.
Otkrivanje i prevencija infekcije spada u najvažnije postupke. Uprkos postojanju savremenih i moćnih antimikrobnih sredstava, infekcija je i dalje glavni uzrok morbiditeta i mortaliteta u ginekologiji i akušerstvu. Poslednjih decenija, značajno su se izmenili etiološki uzroci koji dovode do infekcije genitalnih organa žene, a s tim u vezi su promenjeni i stavovi u pristupu i lečenju ovih oboljenja.
U preantibiotskoj eri dominantan uzročnik bio je beta hemolitički streptokok, pedesetih godina predominiraju Gram negativne bakterije, šesdesetih anaerobi, a danas se govori o mešanoj aerobno-anaerobnoj infekciji.
Kao posledica liberalizacije seksualnih aktivnosti, što se pre svega odnosi na ranije započinjanje seksualnog života i promiskuitetno ponašanje, danas se govori o jednoj vrsti epidemije koja se prenosi seksualnim putem. Danas se sa sigurnošću može potvrditi visok stepen korelacije između ovako prenešenih infekcija i pelvičnih zapaljenskih oboljenja, steriliteta (neplodnosti) i ektopične(vanamterične) trudnoće.
Sa stručno-naučnog aspekta, danas se može govoriti o upalnim oboljenjima DONJEG I GORNJEG genitalnog trakta u žene, mada se radi o nerazdvojnim celinama u pogledu dijagnostike, terapije i posebno prevencije.
INFEKCIJE DONJEG GENITALNOG TRAKTA
Vaginalna flora, predmet je ispitivanja naučnika širom sveta duže od jednog veka. Danas znamo da se u vaginalnoj flori može naći više od 40 rodova i preko 90 različitih vrsta bakterija, mada definitivne spoznaje u pogledu karakteristika vaginalnog sekreta i zašto mikroorganizmi kolonizuju epitel vagine, nisu sasvim potpune. Cervikovaginalna mikroflora nije statičan ekosistem već se nalazi u jednom dinamičnom stanju kontinuiranih promena, naročito sastava, a zavisno od mnogobrojnih faktora, kao što su: menstruacioni ciklus, socioekonomski uslovi, higijenske navike upotreba kontracepcijskih sredstava, a pre svega i najviše od seksualnih aktivnosti.
Seksualna aktivnost, pored uživanja i zadovoljstva, sobom donosi i brojna oboljenja koja se prenose polnim kontaktom, ne napadaju samo polne organe, a s druge strane , postojanje seksualno prenosivih oboljenja koja se ne manifestuju na polnim organima već na drugim organima ljudskog organizma ( hepatitis B i C, AIDS), daju novu dimenziju u pristupu, lečenju i prevenciji seksualno prenosivih oboljenja (sexually transmitted diseases- STD).
Ove bolesti mogu biti izazvane virusima, bakterijama, gljivicama, protozoama i artropodama.
